“Wat wil je doen voor je twaalfde?” was  de vraag van Ketnet aan 100.000 kinderen. Hun antwoorden, en dromen, zijn de basis voor het boek ‘Kinderdromen’ – Peter Adriaenssens, Jan Callebaut, Veerle Beel en Tinneke Beeckman (Lannoo). Vandaag legt kinderpsychiater Peter Adriaenssens in De Standaard alvast een stevige stelling voor aan ouders: “stop met kopen van tablets.”

Dat onze jeugd niet verdorven is, blijkt uit de bijna 100.000 antwoorden die Ketnet kreeg op de vraag wat kinderen zeker willen doen voor hun twaalfde. “Maar, waarschuwt Peter Adriaenssens, sociale media en moderne technologie maken het alsmaar moeilijker om die warme inborst te beschermen,”  aldus de kinderpsychiater in het artikel van Eva Berghmans in De Standaard vandaag.

Ook Guy Tegenbos ‘senior writer Wetstraat’ van de Standaard wijdt vandaag een commentaar aan dit thema: de relatie tussen internet, ouders en opvoeding naar aanleiding van het boek.

Foto: Thomas Geuens

Begin september gaf ik aan Dieter Herregodts (voor CM) een interview over het boek. Hier is een stukje.

“De mooiste kinderdromen

Een pinguïn als huisdier of een huiswerkmachine

Wat wil jij zeker doen voor je twaalf bent? Dat vroeg Ketnet aan zijn jonge kijkers. 100 000 kinderen stuurden hun dromen in. De resultaten zijn ontroerend, hilarisch, verrassend en nog zoveel meer. Droom gerust mee.

‘Wat ik als kind zou geantwoord hebben op de vraag? Waarschijnlijk dat ik iets voor mijn mama zou willen doen.’ Filosofe Tinneke Beeckman liet zich met plezier verwonderen door al die kinderdromen. Zij werkte mee aan het gelijknamige boek waarin ze samen met journaliste Veerle Beel, kinderpsychiater Peter Adriaenssens en media- en marketingspecialist Jan Callebaut commentaar geeft bij de dromen. Voor Visie/cm.be selecteert ze graag enkele opvallende antwoorden. ‘Soms schuilt het geluk van kinderen in heel kleine dingen.’

Als ik de Lotto win, ga ik de helft aan de arme landen geven.

‘Dat is een hele mooie. Je zou eerder verwachten dat kinderen veel speelgoed zouden kopen of naar Disneyland zouden gaan. Maar neen, ze willen delen met kinderen die het minder goed hebben. Geluk heeft voor kinderen niet noodzakelijk te maken met het materiële. Als de speelgoed- of Disneyland-dromen al naar boven kwamen, dan was dat vooral bij kinderen van wie de ouders zich het niet konden veroorloven. Ik wil echt graag op vakantie gaan, maar we hebben niet genoeg geld, was een van de pakkende antwoorden.’

(…).