“Na drie ‘nieuwe’ gevallen van kindermisbruik in het bisdom Brugge barstte een discussie los over de verantwoordelijkheid van justitie en van de kerkleiding.
De vraag is hoe de Kerk zich tot de gevallen moet verhouden. Er is de veroordeelde priester Tom F., die een jongen dronken voerde en betastte. Er is de pedofiele priester die nu in Brazilië met straatkinderen mag werken. En er is een derde priester die verdacht wordt van de verkrachting van een vijftienjarige.

Het is uitstekend dat de Kerk zichzelf niet buiten de rechtsstaat plaatst en zich houdt aan de normale, juridische procedures. Maar los van wat het gerecht vraagt of doet: zou de Kerk niet beter consequent haar eigen leer volgen als het gaat over de noodzakelijke bescherming van zwakkeren – kinderen en jongeren?
Tenslotte volgt ze wel vaker eigen richtlijnen. Als het over homoseksualiteit, echtscheiding of vrouwenrechten gaat, oordeelt de Kerk probleemloos strenger dan de wetgever. Is het dan niet logisch dat ze haar eigen christelijke standaard volgt als het over misbruik gaat?

Rik Torfs (dS Avond 3 november) en Mark Van de Voorde (Kerknet) reageerden al, maar helaas niet om het slachtoffer te verdedigen. Integendeel, vooral om het gebrek aan christelijke waarden bij de bevolking te hekelen. De mensen zijn te weinig vergevingsgezind. Rik Torfs noemde het ‘onmenselijk’ dat Tom F. geen priester meer mag zijn, al was zijn gerechtelijke straf afgelopen. Van de Voorde vond over dezelfde zaak de kritiek op de bisschop De Kesel vanwege een kerkjurist ‘beschamend’. Want wie een straf heeft uitgezeten, verdient een tweede kans. De christelijke opdracht om te vergeven is blijkbaar behoorlijk dwingend. Continue Reading ›