“Gisteravond werden de Klara’s uitgedeeld in Flagey, de Classical Music Awards voor klassieke muziek, jazz en wereldmuziek. De Klara’s zijn deOscars niet. De laureaat krijgt geen gouden ventje, maar een grote K mee. Een rode loper was er wel. Minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD) liep er rond, in gezelschap van Chantal Pattyn en vele anderen.

De prijs voor solist van het jaar ging naar Ilse Eerens. De sopraan uit Limburg reist de wereld rond. In haar dankwoord vermeldde ze haar ouders, die haar ‘nooit gepusht hadden’, maar alle kansen hadden gegeven om haar droom te verwezenlijken. Die ‘dank aan de ouders’ voor de kennismaking met muziek kwam geregeld terug. Even goed bij Thomas Vanderveken, die terecht de prijs ‘Iedereen Klassiek’ kreeg. Voor zijn huzarenstukje – Griegs pianoconcert leren spelen – werd hij bijgestaan door veel specialisten. Zijn inspirerende programma toonde hoe bezield, genereus en hardwerkend klassieke muzikanten zijn.

Terwijl ik in de zaal zat, bedacht ik dat ook ik geluk had. Mijn ouders speelden platen van Horowitz aan de piano in Moskou, Hirschhorn aan de viool voor Geminiani’s sonate, en Yo Yo Ma met Tsjaikovski’s Rococovariaties. Of met Jos Van Immerseels Mozart-concerten op pianoforte.

Met labels als burgerlijk, stijf of intellectualistisch heb ik klassieke muziek nooit geassocieerd. Eenvoudigweg omdat mijn ouders die houding nooit aannamen en omdat de muziek zelf zo’n etiket nooit oproept. Muziek was voor mij de toegang tot zovele werelden buiten mezelf, en tot zovele kamers in de eigen ziel, waarvoor woorden ontbraken. Nog altijd is klassieke muziek het vertrouwde, het intieme, waarnaar ik kan terugkeren om me thuis te voelen, waar ik me ook bevind.

Muziek was de perfecte combinatie van ontspanning en schoonheid. Ik herinner me een zwoele zomeravond in het eeuwenoude Herodes Atticus Theater in Athene. Pinchas Zukerman speelde Schubert, we zaten in onze frisse zomerkledij. Het is 25 jaar geleden, en ik weet het nog precies.

Mijn ouders leerden me ook jazz en wereldmuziek kennen. Ze hielden van koken. Op zondag verscheen geregeld een wereldschotel op tafel, aangekondigd door een klein Libanees, Portugees of Chinees vlaggetje. Mijn vader had een selectie wereldmuziek gemaakt en die werd steevast gedraaid. Fairouz, Amalia Rodrigues en Chinese operazangers schoven mee aan tafel.

Zo’n muziek leek me toen heel gewoon. Vandaag zitten klassieke muziek, jazz en wereldmuziek in de verdrukking. Het is niet bepaald een vooruitgang. Dat bedrijven naar winstmaximalisatie streven, brengt de culturele diversiteit in het gedrang. Zo krijgt de grootst gemene deler de meeste kansen, terwijl de originele, aparte stemmen verdwijnen. Zelfs de muzikale talenten uit Vlaanderen en België riskeren onopgemerkt te blijven. Juist daarom werden de Klara’s uitgereikt, feestelijk ingekleed tijdens het Klarafestival in Brussel, en begeleid door het muziekensemble Oxalys. Dank u, Klara.”