Vandaag sprak Assita Kanko (MR-raadslid te Elsene, Kernlid Liberales) aan de Universiteit Antwerpen. Op het scherm achter haar verscheen het beeld van een huilend meisje, dat zich wanhopig vastklampt aan haar moeder (zie foto links).

Assita was zo’n meisje,  geboren in Burkina Faso. Ze herkent zich in het wenende, radeloze gezichtje: toen ze vijf was, werd ook zij besneden. Toen sneden ze niet alleen in haar lichaam, maar in haar leven. De fysieke pijn gaat voorbij, zegt Assita ingetogen tegen een bijna volle zaal, maar het emotionele trauma blijft.

foto: Guy Kleinblatt

Ze wist niet hoe zich tot die verwonding te verhouden, tot ze besloot om er op een andere manier mee om te gaan. Maar het is niet makkelijk om opnieuw te vertrouwen – haar moeder en familie had hiermee ingestemd – om zich te verzoenen, om zich volwaardig te voelen.

De besnijdenis maakte een einde aan haar zorgeloze kindertijd. Plots zag ze de onverschilligheid tegenover het leed van jonge meisjes. Sommige meisjes werden besneden vlakbij een markt. Niemand schoot hen te hulp, hoe hard ze ook gilden. Het veranderde Assita’s houding voorgoed. Want telkens iemand lijdt, lijden de anderen ook: alle mensen zijn als mens met elkaar verbonden, legt Assita uit. Continue Reading ›