Deze column verscheen in DS op 23 mei 2016.

“Het deed me ontzettend deugd de tekst van Diane De Keyzer over ‘Downton Abbey’ te lezen (DS, 21/05). De televisiereeks is geweldig entertainment, het moet gezegd. Het is eens geen uitlach-tv of Amerikaans forensisch onderzoek op speed of een tetter-programma voor heren die dromen van een UEFA-trainersdiploma. Leve ‘Downton Abbey’, dus. Mits enkele kanttekeningen, want het historische drama evoceert een verleden dat nooit bestond.

Lord Crawley is een welmenende, moreel hoogstaande, ietwat banale man, die het liefdesleven van zijn bedienden volgt, zich verontschuldigt wanneer hij hen te streng toespreekt en zelfs zijn chauffeur als schoonzoon aanvaardt. Hij houdt zielsveel van zijn vrouw, en is even betrokken bij de opvoeding van zijn kinderen als een ouder in een hedendaags gezin. Ondanks het onderscheid tussen hogere en lagere klassen, overheerst een gelijkheidsgedachte. Die gelijkheid zit in het hoofd van de schrijver, en van elke kijker. ‘Downton Abbey’ is eigenlijk niets meer dan de luxueuze versie van een soap, met fraai geklede personages in adembenemende decors.

‘Brideshead Revisited’

De serie heeft dus niets te maken met de samenleving die het pretendeert weer te geven. Wie inzicht wil in de Engelse aristocratie, leest beter ‘Brideshead Revisited’ van Evelyn Waugh of kijkt naar de (eerste) televisieverfilming uit 1981. De roman volgt de vriendschap tussen de student (en later kunstenaar) Charles Ryder, en enkele leden van de katholieke, aristocratische familie Flyte. Continue Reading ›