“Verblind door de grote emoties van het moment, zien we niet meer welke diepere drijfveren en gevoelens de politiek tussen groepen bepalen. Dagenlang beheerste de foto van een aangespoeld kinderlijkje het nieuws. De foto was niet gewoon gruwelijk, maar onverdraaglijk. Ze gaf een verlammend gevoel van onmacht. Voor de ene was dat voldoende om de grenzen te openen, zonder enige reflectie over de gevolgen. Anderen bewezen dat beschaving maar een dun laagje is en gaven ongegeneerd onmenselijke commentaren. De spektakelmaatschappij draaide op volle toeren.

Ook journalisten schreven gretig emotionele stukken. Voorspelbaar, maar pijnlijk. Hebben professionele nieuwsgaarders zo’n foto nodig om de realiteit te zien? Een journalist begon zelfs over zijn eigen peuter. Hopelijk wordt die jongen niet zo’n huilebalk als zijn vader, maar iemand die na een legitieme emotionele reactie het hoofd koel houdt en zijn werk doet. Want wie verder kijkt, weet allang welke gruwel er in Libië, Mali, Syrië, Irak gaande is.

Onfray over BHL – ‘Les cons, ça ose tout. C’est même à ça qu’on les reconnaît.’

De Franse filosoof Bernard Henri-Lévy illustreert perfect het hele mediacircus. Niet gehinderd door enige kennis van de gevolgen bejubelde hij de ‘Arabische Lente’ en spoorde hij toenmalig Franse president Sarkozy aan om de Libische dictator Khadaffi van de macht te verdrijven. Die ingreep heeft de Libische staatstructuur vernietigd. Wat overblijft is een opgedeeld land, een haard van jihadistisch terrorisme, van menshandel, wreedheden en fanatiek geweld. Gevraagd naar zijn reactie bij de foto van het dode, aangespoelde jongetje, zei Bernard Henri-Lévy dat hij hoopt dat het Westen nu een geweten krijgt… Gelukkig had de filosoof Michel Onfray de panache om Bernard Henri-Levy op zijn plaats te zetten: “idioten durven alles, het is zelfs daaraan dat je hen herkent”. Continue Reading ›