“Weglopen van je verantwoordelijkheid – zo wordt de Engelse elite opgevoed”, column DM 20 aug. 2019

Deze column verscheen in De Morgen op dinsdag 20 augustus 2019.

“Weglopen van je verantwoordelijkheid, niet als eenmalige daad, maar als levensstijl, bijna als missie: zo wordt de Engelse elite op privéscholen opgevoed. Een handjevol rijke jongeren slaagt er dankzij die opleiding, met bijhorende netwerken, om de machtigste posities van het land te bezetten. Dat verklaart deels de uitzichtloze ellende van de Brexit: Boris Johnson zelf bezocht het befaamde ‘Eton’, en heel wat kabinetsleden liepen op gelijkaardige instellingen school. Johnson blijft achter een ‘no deal’-brexit staan. Nochtans voorspelt een recent rapport van de Britse overheid maandenlange chaos, stijgende zorgkosten, een harde grens met Ierland en allerlei tekorten. Daarbij wil de Britse regering het vrij verkeer voor EU-burgers afschaffen vanaf 1 november. Kortom, de regering Johnson handelt volstrekt onverantwoord.

Als je de mateloze, haast zelfdestructieve arrogantie van deze lieden wil begrijpen, dan kan je Elizabeth Day’s recente bestseller ‘The Party’ lezen, vertaald als ‘Het Feest’. Het verhaal leest als een thriller – wat is er gebeurd op het chique, extravagante verjaardagsfeestje van Ben Fitzmaurice, een superrijke aristocraat, die de hoogste politieke kringen ambieert? Naast die plot vertelt het boek een veel complexer verhaal, over de onoverbrugbare kloof tussen sociale klassen, privilege en macht. De levensregel voor die elite is eenvoudig: doe wat je wilt, maar verkoop altijd een charmant verhaal, en zorg er voor dat je nooit wordt betrapt. Gebeurt dat toch, wentel dan de nare gevolgen af op anderen.

In Day’s verhaal is vooral Martin aan het woord. Hij groeit op in armoede, met een alleenstaande, kille moeder. Maar hij is bijzonder intelligent, en krijgt een studiebeurs voor zo’n eliteschool. Daar is hij het buitenbeentje. Maar hij slaagt er bevriend te worden met de charismatische Ben. Langzaamaan leert Martin wat dat betekent: de rotzooi van Bens wangedrag voor de buitenwereld toedekken. Ook vrouwen zijn hierbij instrumenteel. Uiteindelijk blijven ze altijd buitenstaanders. Continue Reading ›

‘Downton Abbey – een verhaal over de elite?’, column DS, 23 mei 2016

Unknown 08.33.05Deze column verscheen in DS op 23 mei 2016.

“Het deed me ontzettend deugd de tekst van Diane De Keyzer over ‘Downton Abbey’ te lezen (DS, 21/05). De televisiereeks is geweldig entertainment, het moet gezegd. Het is eens geen uitlach-tv of Amerikaans forensisch onderzoek op speed of een tetter-programma voor heren die dromen van een UEFA-trainersdiploma. Leve ‘Downton Abbey’, dus. Mits enkele kanttekeningen, want het historische drama evoceert een verleden dat nooit bestond.

Unknown-1Lord Crawley is een welmenende, moreel hoogstaande, ietwat banale man, die het liefdesleven van zijn bedienden volgt, zich verontschuldigt wanneer hij hen te streng toespreekt en zelfs zijn chauffeur als schoonzoon aanvaardt. Hij houdt zielsveel van zijn vrouw, en is even betrokken bij de opvoeding van zijn kinderen als een ouder in een hedendaags gezin. Ondanks het onderscheid tussen hogere en lagere klassen, overheerst een gelijkheidsgedachte. Die gelijkheid zit in het hoofd van de schrijver, en van elke kijker. ‘Downton Abbey’ is eigenlijk niets meer dan de luxueuze versie van een soap, met fraai geklede personages in adembenemende decors.

'Brideshead Revisited'

‘Brideshead Revisited’

De serie heeft dus niets te maken met de samenleving die het pretendeert weer te geven. Wie inzicht wil in de Engelse aristocratie, leest beter ‘Brideshead Revisited’ van Evelyn Waugh of kijkt naar de (eerste) televisieverfilming uit 1981. De roman volgt de vriendschap tussen de student (en later kunstenaar) Charles Ryder, en enkele leden van de katholieke, aristocratische familie Flyte. Continue Reading ›