“Terug naar Utopia” – boek en DVD

9789059087781Een heerlijke verrassing bij thuiskomst: “Terug naar Utopia“, het boek en de DVD van Dirk Tieleman en Geert Heymand stak in de bus.

Het boek bevat interviews met Herman Van Rompuy, Marc Buelens, Geert Noels, Bea Cantillon, Rik Torfs, Fabio Wuytack en mezelf.

En het bevat filosofische reflecties op het werk zelf, met een weergave van het tweede deel van Utopia. Tussen de interviews en de hoofdstukken met Mores eigen tekst werden foto’s geplaatst van de documentaire ‘Back to Utopia’.
Dirk Tieleman stelde me vragen over het probleem van de schaarste, het einde van de commons, mimische begeerte, de rol van raadgevers in de politiek, maar ook over de (post)moderne vertwijfeling, het gevaar van de dystopie en het einde van de ‘Grote Verhalen’.

‘Terug naar Utopia’, boek Davidsfonds, oktober 2016

Voormalig VRT-journalist Dirk Tieleman interviewde me over de betekenis van Utopia, het werk van  Thomas More.

“In oktober verschijnt het boek ‘Terug naar Utopia’ (Geert Heymans/Dirk Tielemans): Utopia van Thomas More wordt opnieuw vertaald vanuit het Latijn door Geert Heymans bij het Davidsfonds.

Tussen de hoofdstukken door komen Tinneke Beeckman, Marc Buelens, Bea Cantillon, Geert Noels, Rik Torfs en Herman Van Rompuy aan het woord. Journalist Dirk Tieleman bevraagt hen over wat een boek van 500 jaar geleden kan betekenen. Elk vanuit hun eigen invalshoek denken ze na over Utopia toen en nu. Bij het boek hoort ook een DVD, een documentaire van Fabio Wuytack”.

En op 26 oktober geef ik over Thomas More een ‘praktische levensles‘ aan The School of Life in Antwerpen.

 

 

‘Stilte om het ego te temperen’, in Knack, 11 maart 2014

copyright Tom Verbruggen

copyright Tom Verbruggen

Knack-journaliste Ilse Degryse wilde weten wat stilte voor mij betekent.

Ze schreef het artikel ”Stilte: het nieuwe luxeproduct” waarin ze Geert Noels, Dirk De Wachter en Edel Maex aan het woord laat.

‘Ik heb altijd oordopjes bij me. Die doe bijvoorbeeld in de trein in. Ik krijg weleens de opmerking dat dat asociaal is, maar ik voel vaak een enorme behoefte aan stilte. In de stilte wend je je in zekere zin af van de wereld, maar het betekent niet dat je je afwendt van activiteit. Integendeel. Stilte is niet niets doen of aan niets meer denken. In de stilte wordt geestelijke activiteit net mogelijk. Het is de voorwaarde om creatief te zijn, om na te denken. Hoe gaat het met je in het leven? Waar ben je aan toe? Het is helend om bewust de stilte op te zoeken. Niet omdat je dan de dingen op hun beloop laat, maar omdat je net vanuit die stilte doelgericht heilzame actie kunt ondernemen.’

‘Stilte is ook een middel om het ego te milderen. Dat klinkt tegenstrijdig, want in de stilte deel je de wereld en je ervaringen niet met anderen. Ik heb op aanraden van vrienden eens tien dagen in complete stilte gemediteerd. Dat was enorm bevrijdend. Als je in stilte zit of je wandelt bijvoorbeeld alleen in een bos, krijg je geen enkele identiteit meer vanuit de omgeving aangereikt en daardoor relativeer je meer dan ooit jezelf. Tijdens die tien dagen meditatie was ik niet bezig met mezelf als ‘Tinneke-de-schrijfster’ of ‘Tinneke-de-columniste’. Dat viel allemaal weg. Tijdens die meditatie liet ik gaandeweg het oordeel dat anderen van me hebben en het beeld dat ik van mezelf vorm op basis daarvan, helemaal los.’

foto Philippe Roose

copyright Philippe Roose

‘Veel mensen zijn bang van de stilte en dat begrijp ik ergens wel. We krijgen vandaag ook geen methode meer aangeleerd om om te gaan met de eigen gedachten. Als je de geschiedenis van de filosofie bekijkt, dan zie je dat de stoïcijnen in de oudheid of de monastieke ordes wel die geestelijke oefening aanreikten.

In onze cultuur vind je dat niet meer, wat het succes verklaart van meditatie en mindfullness. Die vullen een leegte, want het vermogen om je in stilte te kunnen terugtrekken is een van de meest fundamentele menselijke behoeftes.’

In ‘Door Spinoza’s Lens‘ bespreek ik de ervaring van de stilte en de meditatie in detail. En Joël De Ceulaer interviewde me er over, voor De Standaard Weekblad.

Tom Verbruggen nam de foto’s voor de Knack-reportage.  Philippe Roose fotografeerde de jonge monniken in Birma.