Deze recensie verscheen op Doorbraak in drie afleveringen.

“Rondas leest het nieuwe boek Tinneke Beeckman over postmodernisme.

Het Pontius-Pilatische postmodernisme
Tinneke Beeckman heeft een kritiek van het postmodernisme geschreven, en het was lang geleden dat iets dergelijks het licht had gezien. Ze werd daartoe aangespoord door de recente gebeurtenissen van eind 2014 en begin 2015, met de islamistische aanslagen op Charlie Hebdo, de grote Je suis Charlie-betogingen, en vooral door de pas d’amalgame-reacties van postmodernisten als Emmanuel Todd op de deelnemers aan deze betogingen.

De eerder theoretische bezwaren die de socioloog-filosoof Jürgen Habermas vanaf 1980 had geformuleerd tegen de vrijblijvende spielereien van het postmodernisme van een Lyotard, een Derrida of een Rorty werden plots opnieuw pregnant van ernst en hoogdringendheid – maar dan in de nieuwe, hedendaagse context waarin het postmodernisme de tijdgeest is gaan bepalen. Beeckmans boek is een rationalistische daad van verzet tegen ‘de hedendaagse aanslag op de Verlichting’, zoals ze het zelf stelt. Dit was ook Habermas’ grootste bezwaar tegen Michel Foucault (aan wie Beeckman nogal wat aandacht besteedt).

Continue Reading ›

Deze recensie verscheen op Doorbraak in drie afleveringen.

“Rondas leest het nieuwe boek Tinneke Beeckman over postmodernisme.

Aflevering 1: Vragen van lezende burgers
Tinneke Beeckman, een Vlaams filosofe bekend van haar studies over Spinoza, schreef een boek over het postmodernisme. Dat is vandaag de dag de wereldwijd heersende ideologie die volgens de auteur verantwoordelijk is voor veel wat in de Westerse wereld en dus ook in Vlaanderen verkeerd loopt. En toch is het woord ‘postmodernisme’ niet op de kaft en niet op de titelbladzijde te bespeuren. Continue Reading ›