Journaliste Katrien Stragier legde me enkele paradoxen voor om de hedendaagse politieke situatie te analyseren. Dit interview verscheen in september 2019, in ‘Voka Tribune’.

“De bange, boze kiezer is eigenlijk net ambitieus  (en andere paradoxen van nu)”

Gaan we angstige jaren tegemoet? Ja, menen sommigen op basis van de verkiezingsuitslag. Maar politiek filosofe Tinneke Beeckman ziet dat anders. “Er wordt gezegd dat de kiezer bang en boos is. Maar ik vind het net goed dat mensen zeggen: ‘Politici, jullie doen het niet goed genoeg’. Achter die angst gaat wel ambitie schuil.” We leggen haar deze en enkele andere paradoxen van nu voor.

Paradox 1:

We zijn nog nooit zo welvarend geweest, maar toch zijn we bang en boos

 Alle statistieken wijzen erop dat we het eigenlijk nog nooit zo goed hebben gehad, maar toch laten we protest horen in het stemhokje.

“Het vooral gaat over: gaan mijn kinderen het nog zo goed hebben als ik? En dat is een terechte bekommernis. Het onderwijs is daar een goede indicator voor. Wij zijn in Vlaanderen altijd heel fier geweest op ons onderwijs, dat er mee voor heeft gezorgd dat we zo’n kwantumsprong konden maken. Als er dan berichten komen dat de kwaliteit daarvan daalt, dan genereert dat angst.”

We gaan angstige jaren tegemoet?

“Achter die angst zit ook een bekommernis. Het is goed dat we cijfers die aantonen dat de leesvaardigheid daalt niet trivialiseren. Ik vind goed dat mensen zeggen: ‘Dat is niet goed genoeg’. Er zit dus ook wel een ambitie achter die angst en dat is gezond. Ook al liggen de politieke kaarten op dit moment heel moeilijk, is dat wel een energie waar je iets mee kan doen. Maar die gevoelens worden vaak snel weggezet vanuit de politiek. Wij zijn de redelijke politici, en de anderen zijn irrationeel. Tja, als je zo betuttelend wordt toegesproken, stop je met luisteren.”

Paradox 2:

We hebben het minste aandacht voor het niveau waar het meeste beleid beslist wordt

 Het Europese niveau bepaalt 60 tot 70 procent van het beleid. Toch is daar minder aandacht voor dan het Vlaamse of het federale niveau.

“Ja, dat is echt een van de kernproblemen van deze tijd. Het heeft er mee te maken dat politiek heel fysiek is. Michael Ignatieff, politiek filosoof en voormalig kandidaat-premier in Canada, schrijft dat in ‘Fire and ashes’. Je voelt je meer betrokken bij politici die je kan ontmoeten. Europese politici zouden dus meer kunnen rondreizen of een campagne voeren zoals in de VS. Ten tweede is politiek iets heel competitiefs. De kiezer moet op jou stemmen en niet op die ander. Dat maakt deel uit van het spel, maar heb je minder Europees, waardoor de aandacht naar het nationale niveau wordt getrokken.” Continue Reading ›