Begin januari 2014 raakte bekend dat Matthias Schoenaerts het gezicht wordt van Louis Vuitton.

De acteur en graffiti-kunstenaar is vooral gekend voor zijn buitengewone acteerprestaties. Hij speelt vaak de outcast, variaties op het thema van het buitenbeentje. De gehavende man die niet echt in de burgerlijke maatschappij past ( bijvoorbeeld in ‘Loft’, ‘Rundskop’, ‘De rouille et d’os’).  Nu promoot de acteur dus wereldwijd een luxemerk. De exclusieve winkels van Vuitton vind je alleen in de meest chique wijken. Die deal komt zijn internationale bekendheid ook ten goede: dankzij Vuitton krijgt hij extra promotie voor interviews in magazines (onthulde de voormalige redactrice van een weekblad me). Dat gebeurt naar verluidt op allerlei subtiele manieren: de mode-industrie en magazines zijn van elkaar afhankelijk.  

Over die mode-industrie en haar pseudo-rebelse karakter schreef ik een column voor De Standaard Avond op 12 december 2013. Dat is wat me fascineert: wie succes heeft door zich een anti-systeem identiteit aan te meten, wordt meteen opgenomen in de kapitalistische industrie. Het gaat me niet om de persoonlijke keuzes van één individu  – Schoenaerts is er geen minder geweldige acteur om. Maar dit was mijn reflectie over de modewereld:

Continue Reading ›