“De Europese verkiezingen van 2014 dreigen een referendum over Europa te worden. Sinds 1950 bedenken Europese politici strategieën en symbolen om het Europese publiek van integratie te overtuigen. Het doel is een politiek ‘wij’-gevoel te creëren.  Dat is noodzakelijk: inwoners van een Unie kunnen over hun verschillen pas discussiëren wanneer ze zich burgers weten van eenzelfde politieke gemeenschap. Een ‘wij’-gevoel is dus niet het einde van het politieke debat, maar wel de voorwaarde voor democratische discussie.

In ‘De Passage naar Europa’ noemt Luuk Van Middelaar drie strategieën: de Duitse, de Romeinse en de Griekse. Ik herneem ze en geef aan waarom ik denk dat ze falen.

De Duitse is de bekende assimilatie-strategie van de negentiende eeuw. Ze wil een gedeelde identiteit creëren: vlag, hymne, geschiedenis, taal zijn haar bouwstenen Deze romantische strategie is hopeloos achterhaald. Ze is niet kosmopolitisch genoeg of te weinig multicultureel, voor sommigen. Voor een anderen daarentegen, botst de sterke nationale identiteit te veel met een te vage Europese identiteit. Continue Reading ›