Johan Van Overtveldt, en de critici van het ‘neo’-liberalisme

Johan Van Overtveldt begint een politieke carrière bij de N-VA. Een goed moment om een thema aan te snijden dat me al langer boeit: “linkse” en “rechtse” visies vandaag. Gewoon een denkoefening, om de bestaande visies open te breken, en eventueel tot een betere definitie van de echte tegenstellingen te komen.

Van Overtveldt staat bekend als econoom en als liberale debater tegenover critici van het neo-liberalisme, zoals psychoanalist Paul Verhaeghe, of Peter Mertens (PVDA). Dit is de bekende ideologische kloof tussen “meer vrije markt” (‘rechts’) en “meer overheid (‘links’)”. Maar vat deze klassieke ideologische tegenstelling een reeks recente fenomenen wel?

Zou het niet kunnen dat beide stemmen in het publieke debat – “neoliberalen” en “anti-neoliberalen” – gedeeltelijk dezelfde bezwaren hebben tegen gelijkaardige symptomen: nieuwe vormen van corporatisme? Continue Reading ›

Consequent conservatief?

Column De Standaard, 11 februari 2013

imagesWelke Europese ‘rechtse’ partij kan vandaag nog beweren consequent tradities en leven in gemeenschap te steunen? Geen enkele. Intussen beheerst de economische agenda steeds meer het politieke. Die evolutie staat haaks op het ‘klassieke’ conservatieve denken. Maar er is meer. Precies die greep van de economie op het politieke hebben conservatieve partijen sinds de jaren ’80 mee mogelijk gemaakt: Margaret Thatcher in Groot-Brittannië en Ronald Reagan in de Verenigde Staten. Huidige ‘conservatieven’ als David Cameron zetten die koers verder. Conservatieve politici hoeven dus niet te klagen over de teloorgang van gemeenschap en traditie: hun eigen politieke hervormers hebben die evolutie in de hand gewerkt. En wie consequent conservatief is, kan niet anders dan kritische vragen hebben bij het huidige economische bestel. Continue Reading ›