In het septembernummer van het tijdschrift Streven bespreek ik Hannah Arendt, de film van Margarethe von Trotta. Die film was erg geslaagd, voor wie kan genieten van een mooie poging om het denken zelf in beeld te brengen. Von Trotta geeft de tijdsgeest goed weer: het ongrijpbare van de gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog, het proces in de jonge staat Israël, het intellectuele leven in New York en de spanningen tussen de Joodse overlevers van de Tweede Wereldoorlog als bannelingen uit Duitsland…

In het artikel bespreek ik ook kort Arendts bewogen leven en werk. Dat is niet overbodig, want weinig uitdrukkingen werden al zo vaak fout gebruikt als ‘banaliteit van het kwaad’. Dat is de ondertitel van Arendts Eichmann in Jerusalem, A Report on the Banality of Evil.

Die zin betekent niet dat de gruweldaden van de Tweede Wereldoorlog gewoon of alledaags zouden zijn. Gruwel wordt nooit ‘banaal’. Daarbij koppelt Arendt haar analyse van het extreem kwade ook aan scherpe inzichten in de effecten van totalitaire regimes op burgers. Toch zijn er kritische vraagtekens te plaatsen bij Arendts analyse van het geval Eichmann op zich…  Te lezen, dus, in september!

Voor Streven schreef ik reeds een artikel over Spinoza en politiek engagement. Spinoza’s denken lijkt ‘progressief’: hij pleit reeds in de zeventiende eeuw voor democratie. Maar Spinoza houdt niet van revoltes…

Voor Streven interviewde ik, samen met Ludo Abicht, de eerste ‘allochtone’ districtsburgemeester, Zuhal Demir.